Nepal - Chapter two

Hallo.

We zijn weer een goeie week verder en ondertussen heb ik het zeer gewaardeerde gezelschap gekregen van Arno en Kevin.
De eerste dagen na hun aankomst hebben we Kathmandu grondig verder verkend. Ik denk dat we kunnen stellen dat deze stad geen geheimen meer voor ons heeft. We hebben alle dagen uren door de stad gewandeld, op zoek naar de meest afgelegen en authentieke plekken.  Hoe kleiner en guurder de steegjes, hoe beter. Ook naar het eten toe trokken we dit door. We aten enkel in heel kleine, soms ongelofelijk vuile lokale eettentjes (zie foto's). In vele plaatsen waar we kwamen, waren nog nooit toeristen binnen geweest (mét reden). Elke keer we ergens binnen gingen, dachten we aanvankelijk dat het onze laatste maaltijd zou kunnen worden. Maar eigenlijk hebben we altijd best lekker gegeten en uiteindelijk er is ook niemand ziek geworden. Voor de families die de eettentjes uitbaten, was het ook duidelijk een belevenis om enkele blanken over de vloer te krijgen. Er kwam dan ook vaak heel wat volk naar ons kijken.
We zijn hier ook alle drie naar de kapper geweest - kwestie van proper de bergen in te kunnen trekken. Deze blijken hier ook massages aan hun klanten te geven, om te ontspannen na een stresserende knipbeurt. Dat was een beetje vreemd, maar deed wel deugd.
Ook in de lokale discotheek zijn we ondertussen vaste klant. Alhoewel het niet onmiddellijk was wat we ervan verwachtten. Ik ga daar verder niets over vertellen maar zal trachten een filmpje online te zetten ;-) 

Eergisteren zijn we eindelijk begonnen aan onze beklimming van de Island Peak. Voor de geïnteresseerden, hierbij linkje naar wat informatie over deze berg:
http://en.m.wikipedia.org/wiki/Imja_Tse

Dat kan ik zelf toch niet beter samenvatten.

De eerste etappe van onze trekking bestond uit een vlucht naar de luchthaven van Lukla. Dat is de centrale vertrekplaats van alle trekkings in het Everest-gebied. En dat is meteen ook de gevaarlijkste luchthaven ter wereld (http://www.telegraaf.nl/reiskrant/20844583/__Vijf_gevaarlijke_vliegvelden__.html). Deze vlucht was dus al een avontuur op zich. In Lukla kunnen enkel piepkleine propeller-vliegtuigjes landen, waar met moeite zo'n 15 mensen in passen. De cockpit is gewoon open en je kan dus meekijken met de piloot. Het uitzicht op de bergen vanuit het vliegtuig is uiteraard spectaculair. De landing is echt wel spannend, want de landingsbaan is bijzonder kort en eindigt los tegen een steile rotswand. Dus geen ruimte voor vergissing of misrekening... een fly-over is geen optie. Maar bon, dat is ook perfect verlopen.

Ondertussen zijn we al 3 dagen aan het stappen. We hebben wat pech met het weer want het is hier momenteel vrij bewolkt en het regent 's nachts stevig door. Hierdoor zijn de paden modderig en glad en de uitzichten hier en daar wat beperkt. Maar we geraken goed vooruit, we zijn nog geen problemen tegengekomen en het is hier bijzonder mooi. 

 Gisteren zijn we toegekomen in Namche Bazar. Dat is het laatste 'echte' dorp dat we tegenkomen op weg naar de top. We verblijven hier 2 dagen op 3400m om aan de hoogte te wennen (acclimatisatiedagen, zoals dat heet). Hier zijn nog heel wat winkeltjes om trekkings-materiaal te kopen of te huren dus we kunnen nog wat shoppen. En er is hier zelfs nog WiFi en elektriciteit - beiden weliswaar tegen betaling. We kunnen ons dus bezig houden.

Onze gids spreekt helaas slechts gebrekkig Engels, wat conversaties voeren met hem zeer vermoeiend maakt. Maar hij heeft blijkbaar wel 3 maal de top van Everest bereikt, heeft ook de top van K2 gehaald (technisch moeilijkste beklimming ter wereld) en ook tal van andere van s'werelds hoogste pieken bedwongen. Island Peak, waar wij nu naartoe gaan, heeft hij al zo'n 200 maal beklommen. We hebben er dus alle vertrouwen in dat we in goede handen zijn en dat hij ons optimaal zal kunnen begeleiden.

Tot zover deze update.

Groeten vanuit de bergen,

Michel