Beijing

Ni hao,

Ik bevind mij momenteel in de luchthaven van Beijing, in afwachting van mijn vlucht naar Xi'an. 'k Heb dus even wat tijd om één en ander neer te pennen.

Beijing: ik vond het een geweldige stad! Heel modern, maar met een overvloed aan historische gebouwen en plaatsen. Veel mooie en interessante dingen te bezoeken dus. Het enige probleem: zo veel Chinezen...!!
Op 1 oktober vieren ze hier een soort nationale feestdag. Dat wist ik wel op het ogenblik dat ik mij vliegticket boekte, maar ik dacht daar geen last van te zullen ondervinden aangezien ik pas heel laat 's avonds  zou toekomen. Maar die feestdag blijkt hier een hele week te duren. De meeste Chinezen hebben dan blijkbaar een week vakantie. En Chinezen doen tijdens hun vakantie niets liever dan toerist te spelen in eigen land. Massa's mensen komen tijdens die periode naar de grote steden. Er zit hier dus een waanzinnige hoeveelheid volk bij mekaar in Beijing. Dat zorgt voor lange wachtrijen bij alle toeristische trekplijsters. En zelfs gewoon door de straten lopen is niet overal eenvoudig. Mijn geduld werd soms zwaar op de proef gesteld. Anderzijds heerst hier wel een heel leuke sfeer. Iedereen is vrolijk en in vakantiestemming. Ze lopen hier allemaal met vlaggetjes te zwaaien, de kinderen zijn geschminkt, er zijn overal optredens, veel muziek, ... Toch ook wel leuk om dit eens meegemaakt te hebben.

Een van de grote verrassingen hier voor mij, was het eten. Zo veel en zo ontzettend lekker! Zowel streetfood, lokale specialiteiten en hun pogingen om westers eten na te bootsen: allemaal super lekker. Ik heb hier de voorbije 5 dagen waanzinnig veel gegeten. Ik heb van zo veel mogelijk dingen geproefd, ook al had ik geen idee van wat het was. Bovendien is het best goedkoop ook. Niet zoals in Thailand of Nepal, maar toch een pak goedkoper dan in ons Belgiëlandje. Ik doe hier per dag tussen de 10 en 20 Eur op aan eten en drinken. En voor dat geld eet ik heeeel goed!

En dan de Chinezen: behalve het feit dat ze met zo veel zijn, bevalt dat volkje mij eigenlijk wel. Ik had ze veel norser en onbeschofter verwacht (gebaseerd op verhalen die ik van anderen gehoord en gelezen had). Maar ik vind de mensen hier doorgaans heel behulpzaam en goedlachs. Heel veel zaken worden hier enkel in het Chinees aangeduid. Dus ik moet vrij vaak mensen om hulp of uitleg vragen. Hoewel ze dan zelf amper Engels verstaan, doen ze steeds hun uiterste best om mij toch te helpen of om iemand te gaan zoeken die wel Engels kan. Verder verloopt alles hier - ondanks de massa mensen - heel ordelijk, gemoedelijk en rustig. Ze zijn hier duidelijk gewoon om met heel veel te zijn.

Wat er niet mocht ontbreken aan de China-reis, was natuurlijk een bezoek aan 'The Great Wall'. Grote leider Mao Zedong heeft ooit gezegd "he who has not climbed the Great Wall, is not a true man" (maar hij zei dat waarschijnlijk in't Chinees). En hij kon het wel weten zeker!? Ik heb dus voor alle zekerheid de muur twee keer beklommen. Een eerste keer in Badaling. Dat is het meest gekende en bezochte van de muur, op minder dan een uur rijden van Beijing. Hier liep dus veel te veel volk rond en bovendien was het die dag heel mistig, waardoor er eigenlijk bijzonder weinig te zien was. Daarom ben ik speciaal enkele dagen langer in Beijing gebleven, in afwachting van wat beter weer. Vandaag was het zover: prachtig weer. Ik ben deze morgen dus heel vroeg vertrokken naar Mutianyu, waar een deel van de muur staat waar veel minder toeristen komen. En deze keer was het wél zwaar de moeite. Ik was echt onder de indruk van dit gigantische bouwwerk. Het is moeilijk te bevatten hoe ze dat hier ooit hebben kunnen neerplanten. En daarmee heb ik ineens ook mijn eerste wereldwonder bezocht. Nog 6 te gaan...

Tot zover Peking a.k.a. Beijing. Next up: Xi'an!

Greets,

Michel